Vandaag zijn Aniek en ik naar Nyerma geweest, waar de vijf jonge meisjes aanwezig waren. We kregen een hartelijke begroeting door de oudere nonnen.
De kleintjes zaten in hun kamer op de grond huiswerk te maken. De jongste had dikke tranen in haar ogen. We hoorden haar al van een afstandje huilen. Aniek vertelde me later dat dit kleintje van 6, dat eruit ziet als hooguit vier, thuis enorm verwaarloosd is, ze heeft kromme beentjes van vitamine tekort en is een schuw ding.
Na de begroeting trok ik haar even op schoot. Er kon een lachje af.. , toen ze een paar foto's met mijn camera mocht maken was het ijs gebroken en ging ze zelf op mijn schoot zitten. Ze zit in de laatste klas van de kleuterschool, maar leert daar toch al Engels, Hindi en Tibetaans, ze kan zelfs al wat rekenen.
We hadden precies vijf sjaals mee die mijn zus Margriet had gebreid, ik heb hen van jong naar oud laten kiezen, en ja, de laatste twee meiden wilden dezelfde sjaal. Ik heb ze toen met beide sjaals op mijn rug laten kiezen.
Marlies