Ladakh
Nieuwsberichten uit Ladakh vanuit het bestuur.
Ladakh, 21 juni 2013
- Details
Op dit moment zijn er drie bestuursleden van de DFLN in Ladakh. Aniek Jaartsveld al vanaf begin mei, Ingrid Foeken en ik vanaf 13 juni. Aniek heeft al een paar berichten op de website gezet, nu is het onze beurt.
We kwamen met een dag vertraging aan in Leh. Het is een week lang zulk slecht weer geweest dat er nauwelijks vliegtuigen konden landen vanwege het zeer laaghangende wolkendek en bijbehorende regen. Na een paar dagen wennen aan de hoogte, zijn we afspraken gaan maken met de diverse kloosters waarmee de DFLN samenwerkt.
Bericht uit Ladakh juni 2013
- Details
Afgelopen weekend was ik weer in Nyerma. Het opruimen en schoonmaken van de kamers van de 'homestay' is het minst interessante deel van het weekend maar wel heel nuttig.
Zondag kwamen zes monniken die in zuid India wonen en op vakantie waren in Thiksey Gompa. Dechen heeft hen weten over te halen om de heilige teksten in rollen te maken zodat ze in de gebedsmolen geplaatst kunnen worden. Deze monniken kennen de rituelen en werkwijze.
Bericht uit Ladakh mei 2013
- Details
Dit weekend was ik in Nyerma om een start te maken met de schoonmaak en het klaarmaken van het guest house. Andere jaren was het grotendeels klaar als ik kwam maar nu is het nog wachten op de loodgieter voor we de laatste ronde schoonmaak gaan doen. Het is er een enorme smeerboel na de winter. Kort door de bocht gezegd: zand, stof, dode vliegjes en muizenkeutels.
Zijn ze niet schattig... aanwas jonge nonnen
- Details
Zijn ze niet schattig .....
In kloosters in Ladakh, en in de omringende boeddhistische regio's, kan een bezoeker verrast worden door de aanwezigheid van mini monnikjes of nonnetjes. Kinderen, zelfs al vanaf vier jaar oud, gekleed in stemmig rood en met kaal geschoren koppies. Ze zien er vaak ondeugend uit, zijn speels, aanhankelijk en vertederend als een nest jonge poesjes of puppy's.
In het klooster van de Gephel-nonnen in Sabu, dat o.a. door de Dutch Foundation for Ladakhi Nuns gesteund wordt, woont zo'n groep kleine meisjes. Ze komen uit het Zanskar-gebied en vouwen devoot hun handen en zeggen zangerig gebeden op. Daarna kan je ze ook zien ravotten, spelen met de kloosterhond of kattenkwaad uithalen.
En dan begint het onbehagen te knagen. Waarom wonen die ukkies niet gewoon thuis, bij hun eigen vader en moeder, waarom worden ze niet omringd door broertjes en zusjes? Ze hebben toch, klein als ze zijn, nog niet zelf deze ingrijpende stap genomen om als non verder door het leven te gaan? Is de beste manier om op te groeien niet in de vertrouwde, veilige en liefdevolle thuisomgeving? Dat zijn de belerende vragen van een westerling.
